عبدالحمید مومند
محبت موټی ایرې کړم د خوبانو
بیا یې وویشتم په مخ د رقیبانو
پرېوتلی کوټل نه شي په جګ ګاه کې
لوی امان دی غریبي د غریبانو
د جمله بلاوو سر تن اساني ده
خرڅاوه شي لټ غويی په قصابانو
فراغت د بېغمۍ په ملک کې نشته
څه امید د بېغمۍ کړئ طالبانو
چې هر چا ته لاس په سر ګرځي تعظیم کا
زه مین یم په دا خوی د مطربانو
د کوټه زرو تروټه په څښتن لګي
زده کوه خوش زباني له بد زبانو
د یوه سړي پانیات د بل خیات شي
وښوو ما و ته ادب بې ادبانو
هم هغو زده چې يې رنځ را باندې ایښی
نشته کار زما په داغ د طبیبانو
بیا به وشلوي خوناب د خوشګويۍ
که رفو کا حمید زخم د لبانو