که منصور غوندې په دار و په سنګسار شم

نشته دا چې ستا له مینې توبه ګار شم

څو مې شته د عشق خواري هومره ښادي ده

که مې ورکه دا خواري شوه نور به خوار شم

هیڅ له زهده راته مه وایه ناصحه

دا وزګارې به هاله کړم چې روزګار شم

د خسڼي په څېر سپک ښه یم بې قدره

خدای مې مه کړه هسې دروند چې په چا بار شم

که مې قد د سروې قد راشي په خوا کې

د چمبېل په دود به سل ځله ترې ځار شم

دلالۍ ته مې یوسف تر خوا شا کېږي

په بازار چې يې د حسن خریدار شم

چې خطا خطا ویشته يې رسا لګي

حق حیران د جادو چشمو په ګوزار شم

هر سړی دغه ارزو کا باري نه شي

که حمید غوندې اوڅار په ښه ګفتار شم