څه له کا د حسن لاف صاحب جمال

خود به شي انګشت نمای لکه هلال

که يې سل ځله څوک لعل لعل بولي

په ستایل به لعل نه شي کوتي لال

چې د ترکو و جمال ته څوک هوس کا

د مېږي په څېر کړي مرګ ته پر و بال

لکه لويې کا هلک په خاورو خټو

هسې لويې کا عاشق په سر و مال

خودي لېرې کړه له زړه که عاشقي کړې

نشته بې له دې زواله بل کمال

دین مذهب د محبت سراسر حال دی

دلته نشته هیڅ حاجت د قیل و قال

دا په وچولي تور حال زما د یار دی

که اذان لره ختلی دی بلال

د خودبین سړي له ډېرې پاسلونې

خوله په لوږه چینګه ښه ده نه په سوال

د حمید د نېستۍ و یار مه کړه زرداره

ور به نه کا دا شړۍ په دغه شال