لیکه د تور خط د یار له مخ شوه راچاپېر

ښهر د اسلام کړ غلبې د کفر ګیر

ونړاوه سد د سکندر ځوځو ماځوځو

یا دیار له مخه خال وخط شه را برسېر

څه نشو نما به کا زما د امید زړی

ګرځي مې په سر د غم غوبلو نه ګېر و پېر

ساه مې تېروبېر شي نه په ښکته ځي نه پورته

لږ چې له یادو د یار یاد شي تېر وبېر

نه مې راځي هیڅ ځان و جهان په یادو هېر کې

هسې غلبه کړ غم د هجر په ما ډېر

هسې راته تریخ کړ شیرین عمر جدایۍ

هر نفس چې نغرم ګویا خورم زهرو ګنډهېر

ګرم نه دی که خیر و ځان وژلو ته مهجهور شي

لږ عمر ژوندون کاندي خواري په سړي ډېر

وخاته فوجونه مې په سر د جدايۍ

لور په لور هم دا غږ و اواز دی چې پېر پېر

ورک به مې د مینې سردرد نه شي حمیده! 

ولي چې تړلی سره وايي سرو سېر