عبدالحمید مومند
تورو زلفو مې خاطر کړ تار په تار
نه یې مومم که يې غواړم تار په تار
لکه سیل چې رژوي کمر د شکو
نړوي مې هسې مینه وار په وار
له خوارۍ د یار په خط زړه ښه کومه
د غریب له پښو وکښ شي خار په خار
زه بری په درد و
غم غواړم وصال ته
دا دستور دی چې مونده شي لار په لار
دا دروغ دي چې په وصل کې ښادي ده
بلاوه شي لګولی نار په نار
هیڅ زباد نه د عاشق په معشوق نشته
شمېره نه شي د مریونو کار په کار
مړاوی رنګ زما پوښته له مړاوو سترګو
دا چې وي خبرداری د خوار په خوار
تل حمید په دا وینا ستایه مطربه!
چې دې و، د عاشقۍ په چار ناچار
لویاوه يې پټکو لره د ښکلیو
چې ساته عبدالحمید شه په ځار په ځار