

رحمان بابا
له اغيار سره خندا څه پکار نه ده
له اغيار سره سودا څه پکار نه ده
سل ياری د يوه يار د پاره کېږي
اشنايي د هر اشنا څه پکار نه ده
هر بلبل به دې جفا کا که ته ګل شي
په خپل ځان خپله ثنا څه پکار
نه ده
عشق د بوی په څېر په پټه خوله څرګندوي
په دا چارو کې غوغا څه پکار نه ده
د عشق درد واړه عاشق لره راحت دی
د دې هسې رنځ دوا څه پکار نه ده
بد له بدو سره بويه نيک له نيکو
د جفا په ځای وفا څه پکار نه ده
عاشقي حرص و هوا دې سره لري
د بيمار په ځان هوا څه پکار نه ده
عاشقي يو نادر کار دی په جهان کې
ولې بې خدايه سودا څه پکار نه ده
که يې کړم هم يې هيڅ نه ګڼم سوګند دی
وابستګي د دې دنيا څه پکار نه ده
د دنيا مينه بې کاره اوريدی شي
چې مې وليده رښتيا څه پکار نه ده
که رحمان په جهان ډېر پايم دلبره
زندګي زما بې تا څه پکار نه ده