غزل شماره 1: له عشقه نه شته بل روزګار زما

غزل شماره 2: په درياب د فکر ګډ جهاز زما

غزل شماره 3: توبه وکړمه له ښکليو قسم هم لا

غزل شماره 4: تېر مې عمر شو د یار په تمنا

غزل شماره 5: په خندا مې يار په غېږ کې چې خور پرېووت

غزل شماره 6: الغياث ياره له تا نه الغياث

غزل شماره 7: ښايي دلربا له چې له ښکليو اخلي باج

غزل شماره 8: د زړه غم که زما هسې شان ګوګل وچ

غزل شماره 9: لکه زړه زما په جور کړ جانان غوڅ

غزل شماره 10: که يو ګوټ وخورې د عشق د جام له راح

غزل شماره 11: شکر شکر چې مېوه د غم له شاخ

غزل شماره 12: شوم په دام د زلفو بند

غزل شماره 13: په طلب د خپل دلدار

غزل شماره 14: که مونده شي يار په سر

غزل شماره 15: د يار مخ هر لور جلوه که لکه نمر

غزل شماره 16: دا څه بده زمانه شوه فساد دهر

غزل شماره 17: نن بلبل دا رنګ په سر د ګل زار زار کړ

غزل شماره 18: په يوه نګاه مې زړه دلربا يووړ

غزل شماره 19: له ګوګله زړه جانان راڅخه يووړ

غزل شماره 20: زړه درنه په زور چا يووړ؟ يار يووړ

غزل شماره 21: چې خبر شوم ياره ستا د عشق په راز

غزل شماره 22: ستا چې کرهوۍ غوږ د کبریا پاس

غزل شماره 23: چې په بر که سور لباس

غزل شماره 24: دلربا چې مشکين خال په جبين کېښود

غزل شماره 25: که ځان ډوب کړې په درياب کې د رياض

غزل شماره 26: چې جدا شوم زه بلبل ستا له رياض

غزل شماره 27: چې زخمي زړونه ګنډي لکه خياط

غزل شماره 28: چې مې وليده نوخط

غزل شماره 29: بلبلان که له ګلذاره مومي حظ

غزل شماره 30: تل کوې راته د شهر واعظ وعظ

غزل شماره 31: لکه يار زما لري حسن بديع

غزل شماره 32: چې يې زړه زما لاله غوندې کړ داغ

غزل شماره 33: که يې وليده د يار دواړه رخسار واف

غزل شماره 34: چې مين شي په رخسارو د معشوق

غزل شماره 35: عاشقان چې ځي د مينې په طریق

غزل شماره 36: څوک چې کېناسته د مينې په اورنګ

غزل شماره 37: هسې نه کا لوټ تر کان د هيچا مال

غزل شماره 38: نن مې وليد د دلبر په منګول ګل

غزل شماره 39: د هجران د غم د غرونو په طفيل

غزل شماره 40: زه روان د يار د مينې په سبيل

غزل شماره 41: ښه چې تر همه ښکليو جانان لرم

غزل شماره 42: که دلبر په مخ تر ګل رنګين لرم

غزل شماره 43: زه چې هسې واويلا کړم

غزل شماره 44: که دا تور کسي سياهي باڼه قلم کړم

غزل شماره 45: که په ياد د دلبر زلفې تور چشمان کړم

غزل شماره 46: که د تا د سترګو مينې بيمار نه کړم

غزل شماره 47: ګوره څومره ظلم جور د دلبر وړم

غزل شماره 48: ستا زلفې په پښو باندې پرتې دي خم په خم

غزل شماره 49: که منصور غوندې په دار شم يا سنګسار شم

غزل شماره 50: مه کړه خدای چې ستا په بدو به ملال شم

غزل شماره 51: چې ليمه د يار په پښو باندې مښی نه شم

غزل شماره 52: چې د ښکليو د زنخ په هوس تللم

غزل شماره 53: که په مخ دې زلفې نه وای خم په خم

غزل شماره 54: هسې غرق د خپل آشنا په محبت يم

غزل شماره 55: چې د تا د در غلام يم

غزل شماره 56: زه چې هسې په خپل ځان باندې مين يم

غزل شماره 57: هسې رنګ هجر غوڅ کړی د صنم يم

غزل شماره 58: زه په عشق کې د خوبانو، تېر تر سر يم

غزل شماره 59: هسې خوښ د عاشقۍ په محنت زه يم

غزل شماره 60: هر زمان په هر ساعت خيال د مين

غزل شماره 61: ساقي پاڅه رهګذر کړه په چمن

غزل شماره 62: بيا په سرو ګلو ښایسته شو چمن

غزل شماره 63: له خاطره مې عشق يووړ تدبير ورو ورو

غزل شماره 64: مطلب بيا مومې غوښتونې د کام ورو ورو

غزل شماره 65: د بڼو تير دې په زړه کې زما بند شو

غزل شماره 66: په بهار چې عدمه ګل موجود شو

غزل شماره 67: د بهار د ګلو دور راغی تېر شو

غزل شماره 68: د بلبل دماغ تازه په ګل د باغ شو

غزل شماره 69: په درياب مې د غم ډوب د زړه زورق شو

غزل شماره 70: مګر فصل د بهار دی چې عالم سبز و خرم شو

غزل شماره 71: چې نظر مې په جانان شو، فراموش مې نور جهان شو

غزل شماره 72: نه شته به ستا تر لبانو

غزل شماره 73: ډېر خوبان مې دي ليدلي ومې نه ليد تا په شان يو

غزل شماره 74: ستا د هجر له سېلابه

غزل شماره 75: که رقيب مې نيږدې نه پريږدي محبوب ته

غزل شماره 76: چې په کښت يې ستا د لطف باران نه شته

غزل شماره 77: زه رسوا شوم ياره ستا له محبته

غزل شماره 78: خلک وايي چې په مخ قمر يې ته

غزل شماره 79: چې جدا ځم د دلبر له ښکلي مخه

غزل شماره 80: که اغوستې ململي جامه د پياز ده

غزل شماره 81: څو له غمه د زړه خونه ورانه نه ده

غزل شماره 82: ستا د سترګو چې دا هسې عياري ده

غزل شماره 83: دا دنيا د کل عالم اتفاقي ده

غزل شماره 84: چې د زړه ملک مې للون کړ ښه د صدق په لاره

غزل شماره 85: ساقي بيا بيا له وما راکړه لب ريزه

غزل شماره 86: څو د زړه ملک خالي نه کړې له خناسه

غزل شماره 87: د مخ لمر دې پټ د خط په غبار مه شه

غزل شماره 88: په آزار د مظلومانو مايل مه شه

غزل شماره 89: چې قبوله کړې په سر د غم ليشه

غزل شماره 90: که مې زړه وسو د مينې په اور لا ښه

غزل شماره 91: کردګار که دې وصال و راعطا که

غزل شماره 92: که ښکاره راته يار مخ لکه آفتاب که

غزل شماره 93: که له مخه راته يار لرې نقاب که

غزل شماره 94: له بدانو چې صحبت که

غزل شماره 95: چې زري د ستا په سر له خياله کج که

غزل شماره 96: چې آسيا غوندې فلک ګرزي په مزکه

غزل شماره 97: لا به کله رب پوره زما مراد که

غزل شماره 98: څوک چې غواړي د وفا خوی له فلکه

غزل شماره 99: چې تل ښه له بيګانه ووهم له خويش که

غزل شماره 100: واصفان چې ستا د ښکلې مخ اوصاف که

غزل شماره 101: هغه څوک چې څېر د يار د مخ مصحف که

غزل شماره 102: بې تا نه وينم دا نور جهان بې شکه

غزل شماره 103: دلربا چې په شانه سنبل پرېشان که

غزل شماره 104: چې خبر د عاشق نه اخلي يار څه که

غزل شماره 105: که د تا د حسن وصف ملک نه که

غزل شماره 106: ګل چې لاف د همسرۍ که ستا له رنګه

غزل شماره 107: ته چې سم په لارې نه درومې له خياله

غزل شماره 108: چې د عشق په لار روان شوم له اوله

غزل شماره 109: چې له ځانه خبر نه دی څه خبر دی له جهانه

غزل شماره 110: د ستا شونډې له خوږرویې خپله نښتې

غزل شماره 111: له جهانه چې هر دم ښکلي ياران ځي

غزل شماره 112: د خپل يار د مينې درد مې د زړه قوت دی

غزل شماره 113: نه به څوک بې ناچارۍ مين پريږدي

غزل شماره 114: څه عجب وخت د هوس دی

غزل شماره 115: بهار بيا د دې چمن په آرايش دی

غزل شماره 116: که مې يار په صباحت کې تن سيمين دی

غزل شماره 117: ستا د سترګو خيال مې په ضمير راغلی دی

غزل شماره 118: ګور ته نه وينې عالم ځي کډې کډې

غزل شماره 119: ته چې مخ له ډېره خياله زرافشان کړې

غزل شماره 120: همېشه کوم په عشق کې سربازي

غزل شماره 121: په خاطر کې چې مې خيال د آشنا ګرزي

غزل شماره 122: چې دلبر چېرې په سيل کې د باغ ګرزي

غزل شماره 123: چې له تا نه نسيم راشي

غزل شماره 124: ملاقي چې ستا له مخه مخ د نمر شي

غزل شماره 125: د سړي زړه په خلوت کې منور شي

غزل شماره 126: چې تر غوږ يې د مرګ غږ شي

غزل شماره 127: که يو ګوټ يې د ساقي له جامه نوش شي

غزل شماره 128: ستا د حسن کاروان لېښ شي

غزل شماره 129: که غمونه د تمام وګړي ټول شي

غزل شماره 130: تور خط راغی ستا د حسن په کشور کې

غزل شماره 131: د سړي قدر و قيمت دی په وطن کې

غزل شماره 132: هسې مۍ دي ستا د لبو په پياله کې

غزل شماره 133: زما غوندې به نه وي مخمور په ميخانه کې

غزل شماره 134: تش قالب دا زه يم زړه مې ګرزي ستا په کوی کې

غزل شماره 135: همېشه د تا د شونډو شراب څښلی

غزل شماره 136: ما چې مخ وليدو ښکلي

غزل شماره 137: دا له ما نه هغه ښکلی دلدار درومي

غزل شماره 138: چې لرې ډېرې د حسن خزانې

غزل شماره 139: ايښی سر د زنګانه په آينې

غزل شماره 140: که د هجر د غم غر را باندې نه وي

غزل شماره 141: که ستا دا د زلفو دام د خال دانه وي

غزل شماره 142: ته چې زلفې په شانه پرېشانوې

غزل شماره 143: يا مې مينه په يار نه وای

غزل شماره 144: لکه درس د عشق بې عقل مجنون ووې

غزل شماره 145: چې له څرخه اميد کا د روز بهي

غزل شماره 146: څه شو که له ما نه په ظاهر صورت جدا يې

غزل شماره 147: دروغزن به شم که وايم زما جان يې

غزل شماره 148: دلم بګذيد از عالم چو او را

غزل شماره 149: چون در دلم هوای رخی همچو آتش است

غزل شماره 150: چو من صد جان ګدايان درت باد

غزل شماره 151: چو رويت بوستان يک ګل ندارد

غزل شماره 152: دل ز هجر تو در فغان آمد

غزل شماره 153: چو از ديار نګارم به ما صبا برسيد

غزل شماره 154: چون شدا ز چشم پريرويان ناپديد

غزل شماره 155: چون ز موی دلربا آمد بديد

غزل شماره 156: اژدهای زلف تو ما راګزيد

غزل شماره 157: ساقيا ده بکد و جامم پر نبيد

غزل شماره 158: همچو تو ای نګار سيمين بر

غزل شماره 159: رفت دلم در بيت خستی اورا به تير

غزل شماره 160: کشت زار عمر بس خوبست بی حد وقياس

غزل شماره 161: هست ګويا به ملت وکيشش

غزل شماره 162: به بين وقت تکلم آن لب لعلی ودندانش

غزل شماره 163: شدم بی جان زهجر دلبر خويش

غزل شماره 164: ای بخوبی از همه خوبان رفيع

غزل شماره 165: ای که پايم زغم هجر تو رفته به وحل

غزل شماره 166: بی تو اندر نار هجران سوختم

غزل شماره 167: ز سود ای صنم ديوانه ګشتم

غزل شماره 168: چو رويت را قمر ګفتم پشيمانم چرا ګفتم

غزل شماره 169: جان فدا سازم ازو ګر باز آيد آن صنم

غزل شماره 170: بی توګرميل سلامت ميکنم

غزل شماره 171: سالها شد تاکه خدمت ميکنم

غزل شماره 172: خرامان شودمی برطرف زمستان

غزل شماره 173: ګر باز آيد از سفر آن دلربا آرام جان

غزل شماره 174: تفکر کن دمی درکار دوران

غزل شماره 175: ای دلبر اين جور و جفا تا کی کنی باجان من

غزل شماره 176: ساق زلعل دلبر شيرين شراب خواه

غزل شماره 177: بزلفت ګردلم شيدا نبودی