رحمان بابا
د قافیه د حروفو له لحاظه
غزل شماره 1: بيا به څه که هسې يار ظلم جور په ما خوار
غزل شماره 2: دا واعظ چې وعظ کا په منبر بر
غزل شماره 3: ګوره هسې کردګار دی رب زما
غزل شماره 4: که صورت د محمد نه وی پيدا
غزل شماره 5: دوباره دې راتله نشته په دنيا
غزل شماره 6: هيڅ ثابته نه کړه چا د دې دنيا وفا
غزل شماره 7: چې دوې ښځې وي د چا
غزل شماره 8: ته چې ما ته وايې چې په څه کوې ژړا
غزل شماره 9: عالمان دي روښنايي د دې دنيا
غزل شماره 10: که خپل زړه غواړې له چا
غزل شماره 11: دا دنيا ده بې وفا
غزل شماره 12: په ښادي ښاد شوی نه يم د هیچا
غزل شماره 13: بادشاهي لري هر يو غلام د ستا
غزل شماره 14: هر چې وويني په سترګو روی د ستا
غزل شماره 15: هر چې ستا کوڅه ما وا کا
غزل شماره 16: چې اميد په عمارت د دې دنيا کا
غزل شماره 17: هغه ژوی چې مين وي څه به خوب کا
غزل شماره 18: چې په سترګو کې يې خاوري څه به خوب کا
غزل شماره 19: هغه ژوی چې بې خدايه محبت کا
غزل شماره 20: اورنګ زېب چې ارايش د تخت و تاج کا
غزل شماره 21: اورنګ زېب چې ارايش د تخت و تاج کا
غزل شماره 22: د بې دردو همدمي به دې بې درد کا
غزل شماره 23: که په ګنج د شاهي فخر شهر يار کا
غزل شماره 24: ورځ چې بده شي عاقل و دانا څه کا
غزل شماره 25: زما اوښکې چې دا هسې شست و شو کا
غزل شماره 26: څو يو ځله يې تاراج په جفا نه کا
غزل شماره 27: څو يو ځله يې تاراج په جفا نه کا
غزل شماره 28: زړه مې بې له خپل نګاره ارام نه کا
غزل شماره 29: چې اميد په عمارت د دې جهان کا
غزل شماره 30: عاشقان د ناصحانو وينا نه کا
غزل شماره 31: که سړی د خپلې پوهې تقصير نه کا
غزل شماره 32: تر حد تېره شوه په يار پسې ژړا زما
غزل شماره 33: سل ځله که وخوري ناصحان ځيګر زما
غزل شماره 34: هسې ياد يې همېشه مدام زما
غزل شماره 35: چې هر چا لیدلی نه وي يار زما
غزل شماره 36: سر زما سامان زما زار شه تر جانان زما
غزل شماره 37: ستا په څېر نه دي خوبان ليدلي ما
غزل شماره 38: چې واده يې کا په ډول او په سرنا
غزل شماره 39: چې يې نقش په زړه خيال شي د اشنا
غزل شماره 40: که ماښام تر ستوني ښکته کړې حلوا
غزل شماره 41: دل و دين مې هغې ترکې کړ رها
غزل شماره 42: که مين يې په خپل يار باندې رښتيا
غزل شماره 43: عاشقي مې يې په زړه وکړ ګذر بيا
غزل شماره 44: هسې مست يم ستا د شونډو په شراب
غزل شماره 45: چې يې وليد د ستا حسن بې حساب
غزل شماره 46: لاس مې وتړي د زلفو په طناب
غزل شماره 47: هر مطرب چې غوږۍ تاو کا د رباب
غزل شماره 48: ورقونه لټوم د هر مکتوب
غزل شماره 49: چې نطر کړم په قسمت او په نصيب
غزل شماره 50: زه په سل رنګ راغب
غزل شماره 51: افرين د عاشقانو په همت
غزل شماره 52: هغه يار زما قبله دی د حاجات
غزل شماره 53: د وصال شپه مې بدله په بېلتون شوه الغياث
غزل شماره 54: يار ياري را سره نه که الغياث
غزل شماره 55: چې ويلی مې له تا دی دا حديث
غزل شماره 56: چې برهم کا عاشقي د چا مزاج
غزل شماره 57: په طلب د مهرويانو سرګردان دی زما روح
غزل شماره 58: ستا وصال دی رابښلی زما روح
غزل شماره 59: ما سحر سبا لیدلی نه و د چا مخ
غزل شماره 60: کله شو لا کله خريدار يم ستا د مخ
غزل شماره 61: چې پيدا شوه ستا چشمان دا هسې شوخ
غزل شماره 62: بادشاهانو که قصرونه کړل بنياد
غزل شماره 63: که قاصد يې د مقصود
غزل شماره 64: زه که لافه د وفا کوم هر چند
غزل شماره 65: چې مې يار وليد په سيمه د اغيار ګډ
غزل شماره 66: په بزرګۍ د هغه پاک پروردګار
غزل شماره 67: هومره اوښکې مې بهېږي په رخسار
غزل شماره 68: چې دې زړه پورې تړلی استوار
غزل شماره 69: څو جفا قبوله نه کړې د اغيار
غزل شماره 70: څوک دې راکاندي قسم په کردګار
غزل شماره 71: دغه يار دی دا اغيار
غزل شماره 72: هر چې نه وي خوار و زار
غزل شماره 73: دا څه مخ دی منور
غزل شماره 74: تل به نه وي شګفته ګلزار د عمر
غزل شماره 75: زه تېر شوی يم تر سر
غزل شماره 76: پورته بدر راښکاره شو ښکته نمر
غزل شماره 77: هسې تله کاندي و ګور ته ياران ژر ژر
غزل شماره 78: چې په زور ورسره نه يې برابر
غزل شماره 79: که د عشق لاره اغزنه ده هر ګور
غزل شماره 80: پس له مرګه که څوک ارت غواړي خپل ګور
غزل شماره 81: ستا دې خواب الودو سترګو خواب را څخه يووړ
غزل شماره 82: خراب زړه مې د دلبرو هوا يووړ
غزل شماره 83: لکه کاندي په کوترو نظر باز
غزل شماره 84: که بې ځايه زرکې نه وښکې اواز
غزل شماره 85: بد اختر به نېک اختر نه شي هرګز
غزل شماره 86: وېښته سپين سترګې تاريکې غاښ کنډاس
غزل شماره 87: تېر شو درست عمر زما په دا هوس
غزل شماره 88: که څوک فخر کا په ننګ او په ناموس
غزل شماره 89: ګوره څه بلند مقام دی د اخلاص
غزل شماره 90: که تر ستوني دې شي ګوټ له جام خاص
غزل شماره 91: که ګوهر د عشق په لاس راکړي غواص
غزل شماره 92: ساقي راکړه ته و ما ته جام د رقص
غزل شماره 93: که ته نه کړې په بل چا باندې غرض
غزل شماره 94: په دربار کوم د ښکلي دلبر عرض
غزل شماره 95: که مې يار په ديدن سر غواړي عوض
غزل شماره 96: طمع مه کره په دنيا کې د نشاط
غزل شماره 97: نن نګار و ما ته راکړ د يارۍ خط
غزل شماره 98: ومه کله دي پاخه وايي واعظ
غزل شماره 99: بلبلان که له ګلزاره مومي حظ
غزل شماره 100: په تندي چې اتش مدام شمع
غزل شماره 101: هر يو ګل د ستا د باغ روشن تر دی تر چراغ
غزل شماره 102: اورنګ زيب او شاه جهان غوندې اشراف
غزل شماره 103: چې پای بند شو د ليلی په اشتياق
غزل شماره 104: خدايه څه شوه هغه ښکلي ښکلي خلق
غزل شماره 105: چې په زره مې تور لحد شي د خپل خاک
غزل شماره 106: ماتوي مې خوله په سوک
غزل شماره 107: چې علاج کولی نه شي د قسمت څوک
غزل شماره 108: زړه مې تراشي د بڼو په تېره نوک
غزل شماره 109: په ښايست زما د يار نه دي خبر څوک
غزل شماره 110: چې مشغول نه وي د ترکو په جمال څوک
غزل شماره 111: که په بخت کم بختان نه وای خسته دل څوک
غزل شماره 112: زغره واغونده مالا وتړه په جنګ
غزل شماره 113: اېښی مې په سر دی سات د مخ د مينې ګل
غزل شماره 114: هيڅ مې نه کړه په دا عمر کې حاصل
غزل شماره 115: مه غوږ باسه د نا اهلو قيل و قال
غزل شماره 116: بېلتانه دې هسې خوار کړ زما دل
غزل شماره 117: چې له نازه پوشيده لري چشمان خپل
غزل شماره 118: تور لېمه مې د فراق په ژړا سپين شول
غزل شماره 119: په لېمه کې مې مدام
غزل شماره 120: که مې ونمانځي ساقي په يوه جام
غزل شماره 121: و محمود و ته نظر کوه مدام
غزل شماره 122: د هجران له ډېره غمه ولې نه مرم
غزل شماره 123: که په سر د هغه يار له لاسه سنګ خورم
غزل شماره 124: سر مې په کار نه دی چې يې ستا تر سر قربان کړم
غزل شماره 125: زه دا هسې ديوانه او مجنون چا کړم
غزل شماره 126: صبح و شام مې لاس نېولی دی دعا کړم
غزل شماره 127: دا ستا درد به په هزار درمان ور نه کړم
غزل شماره 128: دا يو څرنګه ژوندون دی نه پوهېږم
غزل شماره 129: بيا دې نوي شراب څښلي دي پوهېږم
غزل شماره 130: څو به صبر په جفا د يار کوم
غزل شماره 131: په يوه غمزه د سترګو يې فنا شوم
غزل شماره 132: تر هغه حده به هورته بد سړی شوم
غزل شماره 133: په ښه خوی له بدخواهانو بې پروا يم
غزل شماره 134: زه له دې جهانه تلونی په شتاب يم
غزل شماره 135: زه له دې جهانه تلونی په شتاب يم
غزل شماره 136: که هزار ځله نږدې د زړه په ياد يم
غزل شماره 137: زه د يار په درد وغم کې غرقاب خوښ يم
غزل شماره 138: زه د يار په درد وغم کې غرقاب خوښ يم
غزل شماره 139: زه د يار په درد وغم کې غرقاب خوښ يم
غزل شماره 140: هسې تېز درومي دوران
غزل شماره 141: دنيادار د دنيا کار کا زه د دين
غزل شماره 142: چرته د يار شونډي چرته غم د دل و جان
غزل شماره 143: که پخوا تر اشنايۍ وي بيلتون
غزل شماره 144: که ترې واوښته شاهان و سلطانان
غزل شماره 145: فراموش مې کړ د ستا په مينه ځان
غزل شماره 146: څو به شميرم زه غمونه د هجران
غزل شماره 147: ورکه عاشقي شه هم يې نوم هم يې نشان
غزل شماره 148: که نظر کا څوک په کار د درويشانو
غزل شماره 149: اوښې نه لري حساب زما د سترګو
غزل شماره 150: هيڅوک مه شه ګرفتار د تورو زلفو
غزل شماره 151: که هر څو په صحرا سر شوم هم په کليو
غزل شماره 152: تور ليمه مي د فراق په ژړا سپين شو
غزل شماره 153: تا چې رنګ و ميو ورکړ د لبانو
غزل شماره 154: هر ساعت زما د غوږ په تاوولو
غزل شماره 155: د دلبرو په درګاه
غزل شماره 156: چې يې وليده ستا حسن بې حسابه
غزل شماره 157: ته شها يې شکر لبه
غزل شماره 158: ته شها يې شکر لبه
غزل شماره 159: ته شها يې شکر لبه
غزل شماره 160: په هر زره چې د يار مينه شي غالبه
غزل شماره 161: ورځ دې تيره په شومي کړه شپه له خوابه
غزل شماره 162: په ورځ ناست يې بې مطلبه
غزل شماره 163: تا چې په دا تورو سترګو وکاته و ما ته
غزل شماره 164: که د عقل څه اثر لرې و سر ته
غزل شماره 165: که د عقل څه اثر لرې و سر ته
غزل شماره 166: که د عقل څه اثر لرې و سر ته
غزل شماره 167: چې نظر کړم د خوبانو و رخسار ته
غزل شماره 168: ستا په مخ کې چې حساب د جمال نشته
غزل شماره 169: مخ ته دي نمر وايم زلفې تار تار نشته
غزل شماره 170: تا خو زده زما د زړه له احتياجه
غزل شماره 171: چې خبر شوم د ساقي د جام له راحه
غزل شماره 172: چې خبر شوم د ساقي د جام له راحه
غزل شماره 173: ولې تللی يې له ما مدام په څه؟
غزل شماره 174: ولې نه ګورې و ما ته سم په څه؟
غزل شماره 175: که څه وايم له هجرانه وايم څه؟
غزل شماره 176: څه شو که خاموش يم ستا د عشق له اه سرده
غزل شماره 177: که زما مينه په تا ده خطا نه ده
غزل شماره 178: له اغيار سره خندا څه پکار نه ده
غزل شماره 179: ګوره بيا به څوک ادا کا په زړه غونډه
غزل شماره 180: ستا په عشق کې هسې خلاص يم له شعوره
غزل شماره 181: زه عار نه لرم په عشق کې له پيغوره
غزل شماره 182: ما چې جور و جفا بيا مونده له ياره
غزل شماره 183: نه رسېږي ستا و حسن و ته حوره
غزل شماره 184: چې په وقت د ځکندن وکاږې ږيره
غزل شماره 185: وقت د نوبهار دی زه جدا له خپله ياره
غزل شماره 186: خود به وارن شې د دنيا بازاره تاړه
غزل شماره 187: کله په نمر سوزې کله رېږدې په ساړه
غزل شماره 188: چې غرقاب شي تور مژګان په غم د زړه
غزل شماره 189: ساقي پورته شه د ميو جام تيار کړه
غزل شماره 190: ساقي پورته شه د ميو جام تيار کړه
غزل شماره 191: ساقي پورته شه د ميو جام تيار کړه
غزل شماره 192: باړه وتړه هاله کښت و زراعت کړه
غزل شماره 193: چې مې مينه خدای په تا باندې پيدا کړه
غزل شماره 194: نه يم خوښ د سرو ګلونو په سايا زه
غزل شماره 195: اې زما د زړه ارامه راشه راشه
غزل شماره 196: اې زما د زړه ارامه راشه راشه
غزل شماره 197: اې زما د زړه ارامه راشه راشه
غزل شماره 198: بيا مې زړه د تورو زلفو مسخر شه
غزل شماره 199: په دوران مې هسې رنګ دلبر پيدا شه
غزل شماره 200: هيڅ مې نه زده نه پوهېږم دا څه پير شه
غزل شماره 201: چې نصيب يې سينه چاکه زړه افګار شه
غزل شماره 202: که په عقل پسې لاړم پکار نه شه
غزل شماره 203: چې له سترګو مې خوناب د زړه عيان شه
غزل شماره 204: په دنيا کې له دنيا ګوښه کنار شه
غزل شماره 205: پاڅه يو ځله سيراب د عشق په جام شه
غزل شماره 206: د دنيا د سود دپاره غمګين مه شه
غزل شماره 207: په اميد د اينده و زړه ور مه شه
غزل شماره 208: ته ناحق په ما کينه کړې کينه ناکه
غزل شماره 209: ګېډه وتړه په پړي سره کلکه
غزل شماره 210: چې خېمه يې د سيلاب په مخ شوه لکه
غزل شماره 211: که په هجر کې څوک ما پوښتي له حاله
غزل شماره 212: څو تر مينځ ورانه نه کړې د تن پوله
غزل شماره 213: خبر نه يم چې يې راوستم له کومه
غزل شماره 214: اعتماد به په دنيا کوې تر کومه
غزل شماره 215: ډېر عمر مې تير کړ بيهوده په زمانه
غزل شماره 216: که ستا خپله سيه وريي نه وي دښمنه
غزل شماره 217: که له مخه يوه خوا کا حجابونه
غزل شماره 218: را کوي د بې دردۍ پيغورونه
غزل شماره 219: په خاطر مې غلبه شوه ستا غمونه
غزل شماره 220: ژوندي کاندي د دنيا کاروبارونه
غزل شماره 221: دريغه وليدي يو ځل هغه مخونه
غزل شماره 222: ما وې زه به نه کړم په خوبانو باندې مينه
غزل شماره 223: يادوې په خوله مکه او مدينه
غزل شماره 224: بيا دې مخ دی جار وتلی څه بلا شوه
غزل شماره 225: بيا دې مخ دی جار وتلی څه بلا شوه
غزل شماره 226: چې په نور څه پورې زره تړې بې خدايه
غزل شماره 227: په حالت د عاشقانو نظر بويه
غزل شماره 228: که څوک لاس له سوده وکاږي زيان نشته
غزل شماره 229: که څوک لاس له سوده وکاږي زيان نشته
غزل شماره 230: هسې زه يم ياره ستا په غم تازه
غزل شماره 231: هسې زه يم ياره ستا په غم تازه
غزل شماره 232: هسې زه يم ياره ستا په غم تازه
غزل شماره 233: ستا په عشق کې دروغژن يم سر تر سره
غزل شماره 234: زړه مې ورکړ و خودرای
غزل شماره 235: زړه مې ورکړ و خودرای
غزل شماره 236: دا چې مست په ميو راغی يار د چا دی
غزل شماره 237: غواصان که ګوهر غواړي ګوهر دا دی
غزل شماره 238: غواصان که ګوهر غواړي ګوهر دا دی
غزل شماره 239: هسې رنګ نعمت راکړی خدای و ما دی
غزل شماره 240: يو يو داغ په ټټر ايښې د هر چا دی
غزل شماره 241: يو يو داغ په ټټر ايښې د هر چا دی
غزل شماره 242: د ساقي په لاس کې جام د می ناب دی
غزل شماره 243: هغه زړه چې ستا د عشق په اور کباب دی
غزل شماره 244: چتر سنګ و تر اهنه يې زړه سخت دی
غزل شماره 245: هغه زړه چې ستا د عشق په اور کباب دی
غزل شماره 246: که يې مهر و محبت که يې عناد دی
غزل شماره 247: که يې مهر و محبت که يې عناد دی
غزل شماره 248: ستا له لاسه په ما جور دی که داد دی
غزل شماره 249: ستا له لاسه په ما جور دی که داد دی
غزل شماره 250: که يې مهر و محبت که يې عناد دی
غزل شماره 251: که يې مهر و محبت که يې عناد دی
غزل شماره 252: په خاطر باندې مې ستا د غم غبار دی
غزل شماره 253: په خاطر باندې مې ستا د غم غبار دی
غزل شماره 254: کميني يو نادر کار دی
غزل شماره 255: کميني يو نادر کار دی
غزل شماره 256: دنيا دار که مستغني په سيم و زر دی
غزل شماره 257: دنيا دار که مستغني په سيم و زر دی
غزل شماره 258: زلفې دې له ډېري درازۍ پای تر سر دي
غزل شماره 259: زلفې دې له ډېري درازۍ پای تر سر دي
غزل شماره 260: دواړه سترګې مې کږې د ستا په لور دي
غزل شماره 261: ستا له غمه مې په سر کې هسې شور دی
غزل شماره 262: که دلدار په دلدارۍ زما قدم ږدي
غزل شماره 263: د دنيا کارونه واړه غولول دي
غزل شماره 264: چې د څنګه مې دلبر په لاس کې جام دی
غزل شماره 265: چې د څنګه مې دلبر په لاس کې جام دی
غزل شماره 266: چې د څنګه مې دلبر په لاس کې جام دی
غزل شماره 267: سپين رخسار و مشکين خال وبله صنم دي
غزل شماره 268: غم دې هسې غلبه شه پا ما باندې
غزل شماره 269: ما د ستا لمن ته اچولی دا خپل ځان دی
غزل شماره 270: ما د ستا لمن ته اچولی دا خپل ځان دی
غزل شماره 271: ستا د عشق حرفونه تور نه دي ګلګون دي
غزل شماره 272: مخ د يار شمس و قمر درې واړه يو دي
غزل شماره 273: په دنيا کې که څه کار دی خو د دين دی
غزل شماره 274: چې دا هسې لاس په لاس دنيا پريښو دي
غزل شماره 275: دا ژوندي چې معلومېږي واړه مړه دي
غزل شماره 276: زه بلبل ستا د وصال يم بوستان څه دي
غزل شماره 277: د عاشق نظر په خورد و په خواب نه دی
غزل شماره 278: هغه يار چې بې وفا دی څه يار نه دی
غزل شماره 279: هغه يار چې بې وفا دی څه يار نه دی
غزل شماره 280: هر نګار چې بې وفا دی نګار نه دی
غزل شماره 281: د عشق زخم څه د زخم په شان نه دی
غزل شماره 282: عاشقان دې په اور سوي دي که نه دي
غزل شماره 283: خښ مې ستا د بڼو غشي په سينه دي
غزل شماره 284: که مطلب و مدعی د سړي خدای دی
غزل شماره 285: په ظاهر صورت چې ستا د در ګدای دی
غزل شماره 286: که د خلقو و نظر ته ادمي دی
غزل شماره 287: عاشقي را باندې سوري کړې مرۍ
غزل شماره 288: چا چې کړي و دنيا و ته اسرې دي
غزل شماره 289: ته په هره ګړۍ غم د سيم و زر خورې
غزل شماره 290: که له تا يې شرم نه کيدی مهرۍ
غزل شماره 291: ستا د تورو سترګو په ياداشت مې اوښې اوري
غزل شماره 292: غم خواري دا هسې چرې وي غم خورې
غزل شماره 293: په هر ځای چې ستا ثنا شي ښيوه ګړې
غزل شماره 294: تر ابدي ورځي پورې به جفا کړې
غزل شماره 295: په پيرۍ کې چې هوس د می ناب کړې
غزل شماره 296: په پيرۍ کې چې هوس د می ناب کړې
غزل شماره 297: که نظر په ماتو ګوډو د روزګار کړې
غزل شماره 298: چې مدام د بل و عيب و ته نظر کړې
غزل شماره 299: خدايه مه کړه نا اميد هغه وګړی
غزل شماره 300: د اشنا له لاسه ناست يم په زړه ستړی
غزل شماره 301: ما په تا پسې دا سپينې جامې رنګ کړې
غزل شماره 302: خدايه زړه د رقيب نرم په احسان کړې
غزل شماره 303: تا چې مخ د پرۍ سترګې د اهو کړې
غزل شماره 304: که د عشق شکري تيري تر ګلو کړې
غزل شماره 305: ولې ولې و عاشق ته نظر نه کړې
غزل شماره 306: و خوبانو و ته ولي نظر نه کړې
غزل شماره 307: و خوبانو و ته ولي نظر نه کړې
غزل شماره 308: نمر سپوږمی که ستا له حسنه نه شرمېږي
غزل شماره 309: صبحدم چې هغه يار را باندې راشي
غزل شماره 310: تبسم مې د وګړي په روزګار شي
غزل شماره 311: کر د ګلو کره چې سيمه دې ګلزار شي
غزل شماره 312: هر وګړی چې منصور غوندې په دار شي
غزل شماره 313: چې شهيد د تورو سترګو په خنجر شي
غزل شماره 314: چې غبار د ستا د لارې په خوا ورشي
غزل شماره 315: که مې غم د درست جهان تر زړ ه چا تير شي
غزل شماره 316: که د سرو زرو سړي وي خو چې مړ شي
غزل شماره 317: له دې کټه له پوزي خو به ولاړ شې
غزل شماره 318: هر چې ستا په زنخدان کې يې منزل شي
غزل شماره 319: که د زړه په وينو رنګ د چا ګوګل شي
غزل شماره 320: که سل ځله هم کنار و هم بغل شي
غزل شماره 321: هغه زړه چې خدای روښان کا جام د جم شي
غزل شماره 322: د عاشق بې خپله ياره قرار نه شي
غزل شماره 323: د عاشق بې خپله ياره قرار نه شي
غزل شماره 324: اشنايۍ توره بلا ده اشنا مه شې
غزل شماره 325: چې مجنون غوندې يو موټی استخوان شي
غزل شماره 326: د سکوت په تيغ چې ژبه بريده شي
غزل شماره 327: چې سړی له بله بد وايي بد ګوی شي
غزل شماره 328: وقت د عيش و طرب تېر شه خزان راغی
غزل شماره 329: چې وصال د خپل جانان مې دی موندلی
غزل شماره 330: ته چې خپله بي عقلي هوښياري بولې
غزل شماره 331: ما چې سترګې و ګلرخ ته واړه ولې
غزل شماره 332: بد لوی په دني دين و ايمان ولي؟
غزل شماره 333: چا چې نمري وي په خپلو وينو وللي
غزل شماره 334: په نور څه پسې بې خدايه ژاړې ولې؟
غزل شماره 335: هسې ډوب يم ستا د غم په درياب تللی
غزل شماره 336: خدای دې وژغوره له هرې پريشانۍ
غزل شماره 337: زه د ستا له غمه ژاړم واړه وينې
غزل شماره 338: تل دې ستا خواب الودو سترګو خواب وي
غزل شماره 339: د هغو چې ځبله مهر و محبت وي
غزل شماره 340: د هغې بنا چې نوم محنت اباد وي
غزل شماره 341: په دنيا کې که هر څو وبله پيوند وي
غزل شماره 342: که د درستې دنيا غم مې پر سر بار وي
غزل شماره 343: له هغو سره به څه فکر د يار وي
غزل شماره 344: که د ستا د خاطر مينه په اغيار وي
غزل شماره 345: کاشکې زه خاورې ايرې د ستا د در وی
غزل شماره 346: ډېرې خولې زما په ياد شکر خورې شوې
غزل شماره 347: د وصال په هوا والوتي مرغه شوي
غزل شماره 348: چې په مخ باندې د اوښو يو رقم وي
غزل شماره 349: ته چې ما ته وايې چې په چا باندې شيدا يې
غزل شماره 350: خو زما په ورميږه ماتول شير يې
غزل شماره 351: په يوه ذره به وږی يا به موړ يې
غزل شماره 352: ورک شه ورک شه بدکردار و بد سړی
غزل شماره 353: چې دارو د درد و غم دی هغه می
غزل شماره 354: چې دارو د درد و غم دی هغه می
غزل شماره 355: که له ډېره غمه دم د چا ختی
غزل شماره 356: هسې بې له ياره زه يم په جهان کښې
غزل شماره 357: زړه مې بايلو ستا په مينه محبت کښې
غزل شماره 358: مدام ناست يم وچ ګوګل سترګې په نم کښې
غزل شماره 359: مغرور مه اوسه د عشق په کاروبار کښې
غزل شماره 360: هسې خوښ يم ستا د در په خاکستارۍ کښې
غزل شماره 361: زړه مې ډوب ډوب کېږي ستا د غم په غلبلو کښې
غزل شماره 362: د بلبل له حاله زده کره په خزان کښې
غزل شماره 363: ستا د مينې ګوهر نشته په هر اب کښې
غزل شماره 364: ښايسته مخ وي تور کودی شي په پيرۍ کښې
غزل شماره 365: په ځوانۍ کې بد دماغه بدګمان يې
غزل شماره 366: آه و افغان از فراقت میکنم